Vrijdag 28 april

Vrijdag was onze allerliefste Floor jarig. We begonnen de dag door als een zwaan-kleef-aan elkaar te wekken, en we eindigden met zijn allen naast Floor’s bed, waar we haar verblijdden met driestemmige verjaardagsliedjes en een hoedje op. Het feest zette zich voort in de eetzaal waar haar stoel versierd was.
Na het ontbijt namen we allemaal een pauk onder de arm en staken we het zebrapad over naar onze concertlocatie. De afstand die we ín de school moesten afleggen was groter dan de afstand tussen ons hotel en de school. We hebben heel lang applaus gekregen en daarna zetten we de eindeloze Jesse Polka in. Als bedankje voor de 28.000 high-fives die werden uitgedeeld, kregen we een kalender met inspirerende tekeningen van de kinderen van de school.
Toen zijn we naar de synagoge gegaan (waar weinig geloof meer wordt beleden, maar vooral kunst wordt bedreven), en daar hebben we gebak gegeten ter ere van Floor. Jannieke dacht kunst te kunnen maken op de grond met haar stuk. Gelukkig hadden we er een extra.
Bij de soundcheck was het duidelijk dat de akoestiek goed genoeg was om ieder woord op iedere plek te horen. Na de lunch repeteerden we samen met het plaatselijke koor, die besloten om hun winterjassen aan te houden en hun sjaals om. Ze moeten natuurlijk zuinig zijn op hun stem. Na goede schreeuwles van de dirigent van het koor, was Marco helemaal geïnspireerd over een nieuwe aanpak van ons zooitje ongeregeld.
Door de onafsluitbare sanitaire voorzieningen maakten we ook weer op een leuke manier kennis met de Tsjechische bevolking, die altijd heel open zijn.
Om 16.00uur waren de sjaals en winterjassen vervangen door jurken en strikjes, en kon het concert beginnen. We speelden 4 gezamenlijke liedjes, en het HIJ sloot het concert swingend af. Marco wilde het publiek laten dansen, maar toen dat niet lukte, sjorde hij de burgemeester omhoog en kreeg hij het alsnog voor elkaar.
In de avond gingen we eten met de burgemeester, Renata (onze contactpersoon in Hranice) en nog meer belangrijke mensen. Het was HEERLIJK en KLEURRIJK en we werden er heel gelukkig van. Daarna kwamen de leden van het koor, en hielden we een ‘dikke fissa’. We hebben dirigentje en moordenaartje gespeeld, en later ook nog uit-de-knoop. In het begin vonden ze ons maar een raar stel, maar later gingen ze met net zoveel overtuiging allemaal over elkaar op de grond liggen, wat een goede band schiep. Des te meer daar het erg warm was in het restaurant, en iedereen over elkaar gleed. Helaas hielp het soepelmakende zweet niet bij het uit-de-knoop-spel. Eén Tsjechische jongen besloot zijn facebookvrienden jaloers te maken door een selfie te nemen terwijl hij met zes dames op de grond lag.
Na het zingen van een onbegrijpelijk Tsjechisch lied én een gezamenlijk Ai-ai-Olga, was de dikke fissa afgelopen en gingen we naar het hotel terug. Toen was de dag klaar.
Barbara, Mieke en Floris