Zaterdag 29 april

Eén hele goedendag. Ik start dit dagblogje alleen omdat mijn metgezel momenteel meneer fles aan het scheppen is. Zaterdag 29 april mochten we een kwartiertje langer slapen. Dat was allemaal heel leuk en aardig, totdat Mathias en Mieke ons wekte met hun bekkens en triangel. We begonnen onze dag met ontbijt, waarbij we zelfs de mogelijkheid hadden om kippenpoten te eten. Dit was namelijk overgebleven van de dag ervoor. Dit vonden de meesten toch iets te zwaar op de maag voor in de morgen en de bak met kip bleef dus vol.

Anyway, na het ontbijt liepen we in de zon naar de concertlocatie: een bejaardenhuis. We speelden daar ons hele repertoire en iedereen was enthousiast. Na het concert, waarbij mijn metgezel vanwege te weinig ruimte om te wisselen en luiheid meerdere stukken op de basgitaar speelde i.p.v. op zijn contrabas, laadden we (inmiddels in de regen) de bus weer in.

Op de weg terug naar het hotel verklaarde Fanta, ofwel Franca zijn liefde aan Esther in het Nederlands en dat was blijkbaar zo schattig dat er een filmpje van gemaakt werd, dat sindsdien in de H.I.J.-whatsapp groep zwerft. Noot: Franca was een dude van 13 die ons tijdens de reis hielp als tolk enzo.

Maar goed, we kwamen bij het hotel aan en we moesten de bus weer uitladen, waarna we vrije tijd kregen die we in het hotel uit moesten zitten. Daarna hadden we lunch: champignons voor de vegetariërs en vlees drijvend in een groentebadje voor de omnivoren.

Daarna hadden we semi-rust, want we moesten ook onze grote tassen inpakken. En daarna wandelden we naar de grotten van Hranice. In deze grotten werden we rondgeleid door ‘Aneta’, die elke keer bleef zeggen dat ze slecht Engels sprak, terwijl ze zich toch prima verstaanbaar kon maken.
We hebben haar ook het Nederlandse woord voor hole geleerd: “gat”. Bij het begin van de grot was hun grot heilige Antônio (een langwerpige steen). Als je Antônio een paar keer aaide en de woorden “Please Antônio, Please!” een paar keer herhaalde mocht je een wens doen! Die van mij was al uitgekomen want ik was met het gezelligste orkest ergens in Tsjechië in een gat: Fun! Een van de laatste kamers van het grottenstelsel wordt ook veel gebruikt voor concerten dus moesten we natuurlijk even met ze allen “aii aii Olga” zingen. Dit vond onze Aneta zo mooi dat ze hierna ook contact gegevens wilde uitwisselen.
Eenmaal terug in het bijna vergeten daglicht was het natuurlijk tijd voor een groepsfoto (uiteindelijk waren er in totaal 41,2 groepen om foto’s van te maken). Nadat zelfs de toekomstige veegcommissie met elkaar op de foto was gegaan mochten we weer terug lopen langs het wilde water naar ons hotel, waar we in eerste instantie ook dachten te gaan eten maar niets was minder waar! We gingen op avon(d)tuur met als eindbestemming, een verrassing van de buicie <3. Eerst kwamen we terecht in het zelfde restaurant als gisteren. Hier kregen we het mooiste geschenk wat we hebben ontvangen: een bord met een salade. Maar na de salade was de pret nog niet voorbij en gingen we ook nog langs de ijscoman, alias komediant die zijn roeping gemist had. Wat we daar hebben gedaan staat voor zich: ijsjes halen.

Eenmaal terug in het hotel speelden we een quiz die de buicie gemaakt had. Deze bestond uit 5 rondes: 3 muziek rondes en 2 theoretische rondes. Team mates was het beste team en stond vanaf de eerste ronde tot en met het einde vooraan in het klassement.

Toen gingen we slapen. Althans, de buicie wil graag horen dat we gingen slapen, dus dat schrijven we dan maar op…

Groetjes Igor en Pepijn